خوش سعادتی است که گذرم بار دیگر به وبلاگ پرمایه ی استاد اردشیر منصوری افتاد و نوشته ی اخیرش را، که گزارش برنامه ای است از صعود به قله ی آزاد کوه، خواندم. تاملاتش پیرامون کوهنوردی و حتی خود گزارش برنامه اش، مصداق چشم ها (قلم ها) را شستن و جور دیگر دیدن است.

قدم هایش استوار.